Komunikacja za pomocą magistrali obiektowej poprzez istniejące przewody dalekosiężne

Podczas długiego cyklu życia instalacji technologii przetwórczej nieustannie optymalizuje się i rozbudowuje jej części oraz odnawia technikę obiektową i sterującą. Pomieszczenia rozdzielni pozostają jednak w pierwotnych miejscach, a zainstalowane okablowanie powinno przetrwać instalację. W pewnym momencie użytkownicy stają w związku z tym przed następującym problemem: zaplanowane przed dziesiątkami lat rezerwy na przykład w zakresie przewodów dalekosiężnych zaczynają się kończyć.

Jedyną możliwością zaradzenia temu problemowi jest nowoczesna technologia magistralowa. Ważną rolę w tym zakresie odgrywa zarówno PROFIBUS, jak i pochodne Ethernetu.

Klasycznie stosowane, wielobiegunowe przewody dalekosiężne nie nadają się na magistrale obiektowe. Wprowadzenie tej technologii wymagało dotychczas układania specjalnych standaryzowanych kabli (ekranowanych, ze skręconymi żyłami) i konfekcjonowania przez fachowy personel. Wynikające z tego wysokie koszty instalacji i dłuższe czasy przestoju w produkcji oznaczają dla użytkownika ogromny nakład finansowy.

Najpierw sygnał magistrali jest przetwarzany na sygnał SHDSL (Symmetric Digital Subscriber Line), a po transmisji odcinkiem kabla ponownie na sygnał magistrali.

Komunikacja na tym odcinku kabla przebiega transparentnie i jest nierozpoznawalna dla urządzenia Master. Dzięki temu można wyeliminować skomplikowane połączenie i konfigurację urządzeń za pomocą pliku GSD albo DTM.

Jeżeli utworzone zostało połączenie za pomocą magistrali obiektowej, należy dokonać wyboru:

• zainstalować w obiekcie oddalony system I/O, a w rozdzielni urządzenie Master magistrali obiektowej
• albo zbierać w obiekcie pojedyncze sygnały za pomocą multipleksera i krosować je w rozdzielni na wolnych kartach I/O.