Tryby ładowania
Tutaj dowiesz się, w jaki sposób można ładować akumulator pojazdu elektrycznego. Na czym polegają różnice między ładowaniem prądem przemiennym (AC) a ładowaniem prądem stałym (DC)?
Procesy ładowania są opisane szczegółowo w normach IEC 61851 oraz IEC 62196. Norma IEC 61851 rozróżnia łącznie cztery tryby ładowania. Tryby ładowania 1 do 3 nie dotyczą ładowania AC, natomiast tryb 3 dzieli się dalej na wersje ładowania A, B i C. Tryb ładowania 4 opisuje ładowanie DC.
Ładowanie AC
Przy ładowaniu prądem przemiennym przetwornik AC-DC znajduje się w pojeździe. Zamienia on prąd przemienny na prąd stały, potrzebny do naładowania akumulatora.
Tryb ładowania 1
Pojazd jest ładowany prądem przemiennym ze standardowego gniazdka elektrycznego. W sieci jednofazowej mogą występować napięcia do 250 V, a w sieci trójfazowej do 480 V. Prąd ładowania wynosi maksymalnie 16 A. Nie ma tu komunikacji między pojazdem a punktem ładowania. Warunkiem niezbędnym jest zabezpieczenie złącza po stronie infrastruktury wyłącznikiem różnicowoprądowym. Ponieważ nie można tego zagwarantować w starszych instalacjach, Phoenix Contact nie zaleca tego trybu ładowania.
Tryb ładowania 2
W odróżnieniu od trybu ładowania 1 tutaj przewód ładowania jest wyposażony w tzw. In Cable Control and Protective Device (ICCPD). Urządzenie to zawiera wyłącznik różnicowoprądowy i komunikuje się z pojazdem, sterując procesem ładowania. Prąd ładowania wynosi maksymalnie 32 A, a moc ładowania 22 kW.
Tryb ładowania 3, wersja A
W trybie ładowania 3 pojazd jest ładowany prądem przemiennym na stacji ładowania lub ze skrzynki naściennej z wbudowanym wyłącznikiem różnicowoprądowym. Terminal stacji ładowania przejmuje sterowanie komunikacją z pojazdem. W ten sposób pojazd można ładować prądem trójfazowym do 63 A.
W przypadku wersji A stosuje się kabel ładowania podłączony na stałe do samochodu. Kabel ten posiada złącze tylko z jednej strony – wtyk stacji ładowania podłączany do gniazda na stacji ładowania.
Tryb ładowania 3, wersja B
W przypadku wersji B stosuje się przenośny kabel ładowania AC, posiadający złącze z obu stron. Z jednej strony znajduje się wtyk ładowania pojazdu, który podłącza się do gniazda pojazdu. Znajdujący się po drugiej stronie kabla wtyk stacji ładowania podłącza się do gniazda na stacji ładowania.
Tryb ładowania 3, wersja C
Jest to wersja odwrotna do wersji ładowania A, bowiem kabel ładowania jest tu podłączony na stałe do stacji ładowania. Na drugim końcu kabla znajduje się wtyk ładowania pojazdu, podłączany do gniazda pojazdu.
Ładowanie DC
Ładowanie prądem stałym pozwala na przesłanie dużej mocy w krótkim czasie. W porównaniu z ładowaniem AC przetwornik AC/DC znajduje się tutaj stacjonarnie w stacji ładowania. Ponadto styki i przekroje przewodów są większe, co pozwala na moc ładowania do 250 kW. Dlatego ładowanie DC jest nazywane również szybkim ładowaniem. W połączeniu z wbudowanym chłodzeniem moc ładowania może wynosić nawet 400 kW. Ładowanie takie jest nazywane ładowaniem bardzo szybkim lub High Power Charging, czyli w skrócie HPC.
Do ładowania DC czołowi producenci samochodów zalecają Combined Charging System, w skrócie CCS. Norma SAE J1772 reguluje ładowanie CCS typu 1 na rynek Ameryki Północnej, natomiast w Europie obowiązuje norma IEC 62196-3 dotycząca ładowania CCS typu 2. Nie powstał dotąd odpowiedni standard CCS na rynek chiński, na którym do ładowania DC obowiązuje standard GB/T 20234.3.
Tryb ładowania 4
Ten tryb ładowania określa ładowanie prądem stałym (DC). Ze względu na bardzo wysokie moce ładowania obowiązują zwiększone wymagania bezpieczeństwa. Dlatego w tym trybie ładowania wykorzystywany jest wyłącznie kabel ładowania podłączony na stałe do stacji ładowania – połączenie wtykowe znajduje się tylko w pojeździe.
PHOENIX CONTACT Sp. z o.o
51-317 Wrocław
Serwis
"$pageName" na