Połączenia zaciskowe stosuje się z powodzeniem we wszystkich gałęziach przemysłu, w motoryzacji, branży lotniczej, sektorze transportu i w urządzeniach medycznych.
Łączniki nazywa się również stykami zaciskanymi lub konektorami. Są one dostępne w wielu różnych rodzajach i wersjach. Dzielą się na dwie grupy główne: masywne, toczone łączniki/styki określa się jako „zamknięte”, a wycinane, zwijane łączniki/styki jako „otwarte”. W instalacjach elektrycznych pojęciem nadrzędnym dla takich połączeń zaciskanych są „bezlutowe połączenia elektryczne”.
Wymagania ogólne oraz metody badań są opisane w normie europejskiej DIN EN 60352-2. „Zaciskanie” to metoda trwałego łączenia przewodu lub przewodów ze stykiem. Odizolowany przewód wsuwa się w strefę zacisku styku i łączy poprzez zaciśnięcie z określoną siłą. W ten sposób powstaje trwałe, nierozłączne i niezawodne połączenie.
Następujące grupy główne definiują różne rodzaje łączników, o dużym zakresie wymiarów i przekrojów: styki wytłaczane i zwijane, styki toczone, lutowane lutem twardym końcówki zagniatane, końcówki rurkowe i zaciskowe, łączniki stykowe, końcówki zagniatane izolowane, końcówki kołkowe, nieizolowane i izolowane końcówki oczkowe, nieizolowane i izolowane końcówki widełkowe, nieizolowane i izolowane konektory płaskie żeńskie oraz koncentryczne wtyki CATV.
Kształtem zacisku stosowanym najczęściej do styków wytłaczanych i zwijanych jest profil B. Masywne łączniki / styki toczone łączy się zaciskiem czterotrzpieniowym (4/8 indent), kwadratowym (square), owalnym, trzpieniowym, podwójnym trzpieniowym, WM, sześciokątnym (hex) + trzpieniowym i zaciskiem B.
Mechaniczne praski zaciskowe z grzechotką lub narzędzia hydrauliczne z matrycami o różnych wymiarach i profilach zacisku stosuje się do przekrojów powyżej 10 mm². W zaciskarkach elektrycznych, pneumatycznych i elektropneumatycznych spotyka się w zależności od rodzaju maszyny profile kwadratowe i czterotrzpieniowe do 10 mm². Do większych przekrojów, np. wtyków ładowania, stosuje się również profil B.
Pozostałe profile, np. zacisk WM, zacisk O, zacisk Indent, zacisk podwójny Indent używa się do tulejek, końcówek rurkowych, końcówek zagniatanych i łączników do 300 mm². Jako referencję stosuje się normy DIN 46230, DIN 46234 i DIN 46235.
Do zaciskania tulejek wg DIN 46228. Obszar zastosowania: do przewodów o przekroju 0,14 – 10 mm².
Do zaciskania nieizolowanych końcówek rurkowych, wtyków koncentrycznych i światłowodowych. Obszar zastosowania: do przewodów o przekroju 0,5 – 6 mm². Koncentryczne: 1,73 mm; 2,54 mm; 8,23 mm, 10,54 mm i 10,9 mm. Światłowodowe: 3,25 mm, 3,84 mm, 4,52 mm, 5,0 mm i 5,41 mm.
Do zaciskania tulejek wg DIN 46228-1 i DIN 46228-4. Obszar zastosowania: do przewodów o przekroju 0,25 – 10 mm².
Do zaciskania izolowanych końcówek kablowych i łączników. Obszar zastosowania: do przewodów o przekroju 0,1 – 6 mm².
Ten szybki i ekonomiczny sposób podłączania stosuje się powszechnie z powodzeniem od kilkudziesięciu lat. Prawidłowe wykonanie jest jednak zadaniem bardzo złożonym. Decydującą kwestią zgodnego z normą połączenia zaciskanego jest dobór prawidłowego przekroju przewodu, konektora, narzędzia do zaciskania oraz prawidłowego ustawienia narzędzia. Wybór profilu zacisku zależy od różnych parametrów, np. rodzaju łącznika lub styku, obowiązującej normy, obszaru zastosowania i typu wtyku.
Opis | Język | Stan |
---|---|---|
Tabela łączniki / narzędzia do zaciskania |
angielski | 25.03.2017 |
Tabela sił wyciągania przewodu w zależności od przekroju |
angielski | 25.03.2017 |
"$pageName" na